Aralarında iki yaş bile yok kuzularımın... Benim için çok zor olsada onlar için iyi olacağını düşünüyorum... Daha büyük çocuklara göre çok iyi karşıladı kuzum kardeşini... Zarar verecek bir davranışta bulunmadı mesela... "Annecim bebek ağlıyo bakayım mı?" dediğinde "mamam git bak" diye bebeğimizin yanına gönderdi...
Biz yoksak odada "ağlama yavyum anne geliyoo, bak ben burdayım" diye sarıldı teselli etti...:)))
Emziğini kendi taşıdı, kendi elleriyle doyurdu, kendi uyutmaya çalıştı... Bişey alırken bi tanede Ekkem'e aldı...
"Annecim bebek ağlıyo gidip bakar mısın?" dediğimizde başında durdu "ağyama ekkem ben geldiiimm" dedi ona, oyalamaya çalıştı...
Ve artistik pozlarını çekiyoo....:)))
Tabii bunlar her zaman değil... Sıkıldığı zamanlarda oldu... Bebeği bırak beni kucağına al dediği zamanlarda.. Yinede çok sevdi onu... Aklına geldikçe gitti gitti öptü... Ekrem'i ondan hiç kıskanmamamızın payı da oldu bunda... Oynamak istediyse oynadı bebekle... Kazara çarptığında yada üstüne düştüğünde bide biz kızmadık ona... Bisikletine bindirmek istediğinde belim kırılana kadar bindirmesine izin verdik... Ayağında sallamak istediyse salladı, taşımak istediyse taşıdı (tabii benle beraber). Kesinlikle bebek çirkin, onu sevmiyoz demedik.... "Aaa bak size bebek gelmiş annen baban seni sevmeyecek artık" diye konuşanlara izin vermedik... Bebeğimizide, onuda çok sevdiğimizi anlattık... Kuzumda seviyo... Bazen bana gelselerde, çok bunaldığım zaman seneye ikisininde beraber oynarken ki hayallerimi getiriyorum aklıma... Geçiyor hepsi... Şimdi çok zor ama diyorum sonra çok güzel olacak... Hayır eksik oldu, şimdide çok güzel... Birbirlerini gördükleri zaman gözlerindeki ışıltı bile yetiyor aslında..